|
Баляда Ядвігіна Ш.
|
|
4.01.1869 – 24.02.1922
|
...Тваё беларускае золата ветрам
Рассыпана ў нашых палях і лугах.
Яно перад намі зьяўляецца летам
У пыле дарог, і цяжкіх каласах,
І ў восеньскім лісьці, якое крыляе
Над сумнай зямлёй і ляціць у касьцёр,
Дзе золата ўміг прад табой закіпае
І ў ноч матылькамі ўзьлятае да зор
Над родным фальваркам, зь якога да Вільні
Ня так і далёка ўцякаць ад зімы,
А там жа работы хапае ўсім пільнай,
А там шлях пракладзены ўжо да турмы,
Якой не баісься, бо ведаеш тое,
Што кожнаму трэба тут ведаць заўжды,
Што толькі за роднае, як за сьвятое,
Ня трэба баяцца свой час залаты
Патраціць, і золата зьявіцца летам
У мёдзе пчаліным, цяжкіх каласах,
У прозе змаганьня, у кветках санэтаў
І ў край улюбёных людзей галасах...
21.IX.2008.
|
|
